شهید سیامک اختر کاویان در نهم مهر ماه سال 1339 در شهرستان ساحلی
بندر انزلی و در یک خانواده مذهبی و ورزشکار دیده به جهان گشود. او سومین فرزند
خانواده بود. پدرش مکانسین چوکا و بوکسور بنام و قهرمان دوران خود در جامعه ورزش
بوکس بود.
سیامک در سال 1346 وارد دبستان انوری و سپس راهنمائی انوشیروان(سردار جنگل فعلی) و پس از آن دبیرستان فردوسی مدارج تحصیلی را طی نمود. وی در رشته فوتبال دروازبان تیم محلی شد و با آنکه گلر خوبی بود فوتبال را رها نموده و در رشته خانوادگی خود یعنی بوکس در وزن 67 کیلوگرم وارد رینگ شد و در مسابقات دستکش زرین آنقدر خوش درخشید که همه حتی روزنامه های سراسری در صفحات خود از او نام می بردند.
سیامک همچنانکه به ورزش میپرداخت کتابهای روشنگرانه را نیز مطالعه می نمود. کتابهایی از دکتر شریعتی مطهری و غیره.
سیامک روح پاک و دل دریایی داشت.غمخوار و از خود گذشته بود. به یاری محرومان میشتافت و اگر چنانچه کسی کمکی نیاز داشت از کمک به او دریغ نمی نمود. سیامک شناگر ماهری نیز بود بطوریکه به دریا نمی رفت مگر دریا طوفانی و مواج باشد. روحیه ورزشی و مذهبی او سبب گردیده بود تا سیامک با کسانی دوست و همراه شود که با او همفکر بودند. نظیر شهید بهرام گل آور شهید علی پیشوایی و شهید حمید رجبی مقدم.
سیامک به حدی به بلوغ فکری رسیده بود که در سال 56-1355 و در اوج خفقان رژیم پهلوی برای سلامت حضرت روح الله خمینی و نابودی رژیم غاصب اسرائیل صلواتهای آتشین و شورانگیزی می گرفت. که بارها با نیروهای امنیتی زمان شاه درگیر شده و به آنان ضرب شست نشان داده بود.
تا اینکه سر انجام انقلاب اسلامی به پیروزی رسید و سیامک وارد کمیته شد و سپس به گارد ملی وپس از آن عضو هسته اولیه سپاه انزلی گردید.
سیامک در سال 1358 با دختری همراه و همدل از دیار ساحل نشینان ازدواج نمود. ایام همچنان می گذشت و جنگ بر ما تحمیل شد. سیامک در سال 1359 برای دفاع از میهن و دفاع از خرمشهر همراه با جمعی از جوانان مسجد قائمیه بندر انزلی رهسپار جبهه ها گردیدند. در خرمشهر دستور عقب نشینی و تخلیه شهر صادر شده بود و رزمندگان بغض آلود خرمشهر را ترک کردند.
سیامک باز هم از پا ننشست و نا امید نگشت بارها و بارها به جبهه ها رفت. آرام و قرار نداشت کردستان سومار سر پل ذهاب و سر انجام در عملیات آزاد سازی خونین شهر پس از چندین روز جنگ بی امان و در حال شکار تانک در منطقه کوشک با یک گلوله تک تیر انداز دشمن بخون نشست و دعوت حق را لبیک گفت.
راهش شجاعت دلیری و مردانگیش همیشه برای جوانان این مرز و بوم مستدام باد
* وصیت نامه سیامک اختر کاویان*
اینجانب سیامک اختر کاویان وصیت می کنم تا بعد از من لااقل برای بعضی درس عبرت باشد.
درس زندگی را باید از حسین (ع) آموخت.
نمیدانید چقدر خوشحالم اکنون که دارم این را می نویسم آماده رفتن به حمله هستیم ما می رویم تا
امام حسین و دین او را زنده کنیم اگر خداوند بر من منت گذاشت به فیض شهادت رسیدم امید وارم
مرا مورد عفو و بخشش قرار بدهد.بیدار باشید اگر روزی دشمنان اسلام خواستند انقلاب را از مسیرش
منحرف کنند تا خون در بدن دارید حتی اگر بدنتان را هزار تکه کنند از انقلاب دفاع نموده تا خداوند نیز بر شما عنایت کند.برای من گریه نکنید.برای حسین (ع) و یارانش برای علی اصغر و علی اکبر گریه کنید با گریه تان دشمنان
را شاد نسازید .بلکه بر خود ببالید که چنین فرزندی را بزرگ نموده اید.
من بر شما پدر و مادر و همسر و خواهر و برادر و خویشاوندان توصیه می کنم صبور باشید.
خدایا تو شاهدی عزیز تر از جانم چیز دیگری ندارم که فدای اسلام کنم خونم را بپذیر.
اکنون می رویم تا خونها بدهیم که بتوانیم حقانیت اسلام را ثابت کنیم.
حامی روحانیت مبارز و دلسوز باشید تا به انقلاب صدمه ای نرسد غیر از این اسلام شکست خواهد خورد.
اگر اسلام شکست بخورد فکر کنید چه مصیبتی ببار می آید.
ماشین را بفروشید و پولش را به مستمندان بدهید.
مسلمان واقعی باشید تا جامعه اسلامی شود اتحاد و اطاعت از ولایت را سر لوحه همه کارهایتان قرار دهید.
سیامک اختر کاویان
شنبه 61/2/25 کنار سنگر در منطقه جنگی جنوب
